MUNGKAHE lang!

Bago pa tuluyang malagas ang mga araw ng taong 2007, mabigay lamang ng MUNGKAHE para sa ating samahan! Maaari ring magbigay ng mga komento para mapagbuti ang bolpen@kape.
Ang inyo pong tugon ay makakatulong ng malaki para mas lalo pang tumibay at tumagal ang ating nasimulan, lalo na ng ating mga parangap.
MARAMING SALAMAT PO AT MALIGAYANG BAGONG TAON.

Dependence

A thousand tiny dots
On sable skin;
Pricked, every one of them.
Little floodgates of the soul
Bleed despair.

They leave nothing,
Just themselves
That blacken,
That widen and deepen
Even when all is spent.

But she holds out
Her dotted hands;
Waiting
For someone else's despair
To course through.

R. I. P. (Anti- Subversion Law)

tanikalang apoy
na kinakaladkad,
sibat kang tumarak
sa dibdib sumugat
at sa pagkadipang
bayubay ng hirap
talim kang humiwa
sa leeg ng hamak

narito kang tila
multong gumagala
inihahasik mo’y
takot at pangamba
ikaw ba’y babalik
upang ipagsama
sa iyong libingan
ang natamong laya?

di kami papayag
na umahon ka pa
sa puntod na sa iyo’y
aming hinukay na
kahit kalansay kang
sa amin’y magbabanta
duduruging pilit,
ibabaon sa lupa!!!

******************
Inilathala ng Bulatlat (www.bulatlat.com)
Vol. VII, No. 46, December 23, 2007-January 5, 2008

wish I could be your rain...

if i could simply be
the thing that
i would wanna be,
i'll be happy to be the rain
that endlessly
pours down on you...
so i could kiss away the tears
which flows down
from your cheeks...

I shall come to you
with a promise
not to be tired
of drowning out...
of washing away...
and of melting
those bricks of emptiness;
and those walls of solitude
which you had built in bitterness...

But sadly...
I cannot be that rain...
for i have my own tears
which falls down on my cheeks...
also waitin' for some rain
to be drowned and washed away...

I could but sigh in pain
for i have nothing to offer...
only a heart
which could share with you...
could cry with you,
...in your sadness…
...in your pain.

If thou shalt leave...

if thou shalt leave…
walk thou slowly whilst am asleep
that my ears hear not the deafening
sound of your footsteps…

walk thou in peace
and turn thy back in silence…
dare not to speak a word
and gaze not upon me
with your teary eyes;
for it hurts…
it breaks me into pieces.

let me fall asleep
deeply as I could…
for in my dreams…
I might be strong enough
to hug you…
to say goodbye to you
for the last time…

I might be able to wave
this trembling hand…

while you go…

while I set you free.

Oda para kay klasmeyt

Saan patutungo ang pagawit ng lumang sakripisyo?
Hampas sa laman, lamat sa buto.
Ano nga ba ang ibig sabihin ng apoy sa sulo?
Alon lang ba o isa ng alimpuyo?

Sa bawat tanikalang napapatid,
ay markado ang pag-aklas.
Kapatid sa paglaban, huwag ubusin ang iyong lakas.
Ano ang bukas kung ang sulong hawak ay pinapaso ang sariling kamay?
Si Sisang binaliw ng kahirapan at kalabisan, baliw pa rin ng namatay.

Bukas matang hindi tinitigan ang liwanag na naghihintay,
Binulag at biningi ng maling prinsipyong dapat ay gabay.

Sisikat ng muli ang araw sa malayong silangan.
Nawa'y madatnan kitang dala ang tula,
na ating isinulat mula sa mga natuyong putik,
sa ating mga paang hindi napagod
sa pag-ahon.

("Paitimin ng husto ang Pula, upang maging isang kaaya-ayang Lila")

1/8

MY DEAREST WARM PILLOW OF WINTER,
I'M SURROUNDED BY SPIDER'S WEB.

CRUCIFIED TO THIS BED.

AND THAT SOUND ON THE ROOF CONTINUES...

EMBRACE ME NOW.

Oda para kay klasmeyt!!!!(Salamat sa istorya)

Saan patutungo ang pagawit ng lumang sakripisyo?
Hampas sa laman, lamat sa buto.
Ano nga ba ang ibig sabihin ng apoy sa sulo?
Alon lang ba o isa ng alimpuyo?

Sa bawat tanikalang napapatid,
ay markado ang pag-aklas.
Kapatid sa paglaban, huwag ubusin ang iyong lakas.
Ano ang bukas kung ang sulong hawak ay pinapaso ang sariling kamay?
Si Sisang binaliw ng kahirapan at kalabisan, baliw pa rin ng namatay.

Bukas matang hindi tinitigan ang liwanag na naghihintay,
Binulag at biningi ng maling prinsipyong dapat ay gabay.

Sisikat ng muli ang araw sa malayong silangan.
Nawa'y madatnan kitang dala ang tula,
na ating isinulat mula sa mga natuyong putik,
sa ating mga paang hindi napagod
sa pag-ahon.

("Paitimin ng husto ang Pula, upang maging isang kaaya-ayang Lila")

wish I could be your rain

if i could simply be
the thing that
i would wanna be,
i'll be happy to be the rain
that endlessly
pours down on you...
so i could kiss away the tears
which flows down
from your cheeks...

I shall come to you
with a promise
not to be tired
of drowning out...
of washing away...
and of melting
those bricks of emptiness;
and those walls of solitude
which you had built in bitterness...

But sadly...
I cannot be that rain...
for i have my own tears
which falls down on my cheeks...
also waitin' for some rain
to be drowned and washed away...

I could but sigh in pain
for i have nothing to offer...
only a heart
which could share with you...
could cry with you,
...in your sadness…
...in your pain.

Ang Pagsusulat

Sa pagsusulat daw lalo na’t kung ikaw ay isang baguhang manunulat ay maaring ang iyong mga gawa ay may impluwensiya ng kung ano man ang iyong nabasa. Maaring halaw din sa kung anong iyong nabasa. Ito ay ayon kay Bobong Pinoy, na siguro siya man din ay ganun din, nung una siyang magsulat.

Sang ayon ako sa kanya at siempre depende iyon sa kung ano naman ang hilig mo na laging basahin. Kasi ba naman eh kung laging FHM, Playboy, Tiktik, Sagad, at yung mga kauri nito nalang ang malimit mong basahin eh malamang magsulat ka na nga rin,
He he he . Masarap yatang magmunimuni ng kung anu-anong bagay lalo na’t nag-iisa isa ka sa kwarto mo at tahimik. At siempre para lalong masarap eh kasama mo ang boyfriend mo, este, girlfnriend mo sa pagtuklas ng iba pang bagay, duooonnnn sa nabasa mo at duooonnnnn sa isusulat mo. (ehem!)

At kung ang hilig mo ay Romance? Uummm! Sarap talagang ma-In Love!! Damang dama mo ang kiliti sa Puso, lalo na’t malimit mong nakikita ang Crush mo.

Sana Pansinin ako!

Sana Cross-Eyes kami, este, mag Cross ang eyes namin. Sabay tungo ng konti na medyo parang napahiya dahil napatingin. (Oooyy!)

At kung ang hilig mo naman ay Sad Stories, siempre, eto yung may kirot sa dibdib. Hikbing di mapigilan na parang sininok. Kahit lalaki ka eh, mangingilid ang luha sa sulok ng iyong mga mata at tutulo na lang ng di mo napapansin. At siempre, mabilis mong kuskusin ng kamay mo ang iyong mga mata dahil baka may makakita! Tapos ipapasok ang dalawang kamay sa bulsa na habang nakatungo ay kukuya-kuyakoy pa.

Pa Feeling Macho ka pa ha! Iyakin ka rin Pala! Baklaaaaaaa!!!!!!!!

At yung malimit kong basahin, (hindi yung una kong binanggit, Bweseettttt!!!).

Puro Jokes Yun!

Meron din horror….. Pang Pepeng Agimat at Pedro Penduko….. Pambata..… medyo bata….. mas bata pa uli ng kaunti..…. pabata ng pabata,…. at medyo seksi pa? Yun ang hilig ko!!! (DOM! Este Phidophile pala, Ngekk!)

At siempre, parang sine, kayo na ng kaibigan mo ang nakabasa nito eh, eto pa rin ang pinagkukwentuhan nyo.

ZACHARIEL

Missing you,
yet can't find the right words to say.

what do i misses in you?
hugs, kisses, a simple touch on my back,
saying I love you, face to face!

Hmm...me nagging at you!
hearing your singing voice!
seeing your ever sleepy eyes!
your smirk! your laughter!

I even miss drinking our coffee together!
looking at each other and making a funny comment!
that will lead to a tickle fight!(you always lose!)
and then dancing with the music only in our minds!

Playing mind games! (that will lead to nonsense words)
callimg me sexy! and beautiful!

Misses your armpits!
your protruding tummy! (where? inhales deeply!)
and last of all the bonus massage...
at the end of the day, everyday!!!

Madonna

Nagsimula ang lahat sa pagdidilim ng langit.
Waring naramdaman ng mga ibon ang
paparating na panganib.Tinatakasan

ang paglukob ng anino sa lupa.Ramdam
ang tensyon sa ugoy ng mga punongkahoy.
Pagkaraan ay bumulusok ang ulan.Kasunod

ang daluhong ng hangin.Sunud-sunod na hablig
na bumali sa tukod ng mga bintanang nanunubok.
Sa loob ng isang kubo,payapang natutulog

ang sanggol habang hinihele sa nanginginig
na bisig ng ina;idinuduyan sa mga pigil na yakap.
Sumasalag ng kaligtasan para sa bugtong

na anak.Sa gitna ng sigwa,paano nga bang
maihihiwalay ang oyayi sa awit ng kamatayan?
Sa pagtatapos ng unos bubungad ang isang

senaryo:isang sanggol na payapa pa ring
nahihimbing sa mga bisig ng inang wala
nang buhay.Isang larawan ng pag-aalay.

say present!

still alive bolpen@kape?



pls. make a comment in this post..thanks!

Latay sa Likod ng Kabayo

Napapaigik ang buto’t balat
na kabayo…
sa tuwing ihahampas
sa likuran nito ang latigo…

Kailan pa nga ba
maghihilom
ang mga latay na tinamo,
kung doon din sa dating sugat
hahampasin ng kutsero?
Lugmok na sa pagod
hinahampas pa rin ang likod.

Paulit-ulit nyang titisin
diretso lang ang tingin.

Tuloy lang sa pagtakbo.

Nagtitiis…

Magtitiis…

ang bayan ko!

______________________
...kung pangkaraniwan na ang kamatayan, ang pagkakaiba na lang ay kung para saan.

gusto ko......

gusto kong manumbalik ang dati kong sigla sa pagsulat ng mga tula at kanta.....
matagal-tagal din akong nahinto dahil sa mga elementong pagkaisipan at pangkalooban....
ngayon...
nami-miss ko ang ang paggawa ng mga bagong titik, bumuo ng bagong himig at madadagdagan ang mga likhang awitin.
kung saan ko nakuha ang dating lakas.......di ko tiyak.
marahil kailangan kong muling hanapin at balik-balikan ang mga hakbang upang matunton ang kasagutan.

Ebony and Ivory

Feel my Heart to the rhyme of your music,
Hear thy beat to the pound of your songs,
On the sweetness of your smile,
On every breathe that you take,
Oh Holy Mary of Thy Grace,
When will it end.

Sweetest Downfall

Yesterday i was alone
Sun shines and sets so fast
Flowers doesn't bloom
Time always strucks a heart ache

Rivers may stop flowing
Mountains starts to erode
Whenever I am weary
then I start to cry.

But everybody's changing
'till i walk in a mile
now time has passing
i'll just gonna try, once again.

I'm always searching
for a love that's true
nobody is enough
"till I met you.

All the sorrows starts fading,
grays become gold
Happiness fulfilled
and two daughters were born!

tula mula kay Ironman (batas ito!)

at bumaba ang anghel
sa mga lupa...
isinama ang liwanag
ng sikat ng araw
isinabay ang hangin,
tumugtog sa mga dagat...

at gumuhit ang bahag-hari,
pinalamutian ng mga bulaklak
at paru-paro
ang mga hardin, kung saan,
sa saliw ng awit ng mga ibon
nag-iindak ang mga halaman


sa tugtog ng dagat
lumundag ang mga isda,
pumalakpak ang mga puno....

habang pikit matang mag-iiwan
ng isang matamis na halik...
ganito ang nag-uumapaw na kagandahan
sa pagmulat ng aking mga mata
hanngang dalawin ng antok sa pagdilim,
sa pag-akyat ng buwan
habang masid ang hiwaga
sa bawat sulok ng iyong mukha.
habang ika'y kayakap
sa aking dibdib at nakahiga...

TATLONG TAON

***alay sa tropa***

unti unting binabalot ng kadiliman
ang nakagisnang kapaligiran
animo ito'y sadyang pinagsawaan
at patuloy nang iniwan.

tila ang lahat ay mayroon nang taning
mga nalalabing sandali ay nakakabitin.
ang nakaguhit na masasayang ngiti
ngayo'y nasalinan na ng hikbi.

nagsimula sa kamulatan,
pinagtibay itong sariling bugkos.
bakit ngayo'y marahan nang nalulupos
at tila nag-uumpisa nang maglaho.

inakalang habambuhay na paraiso
itong pinanghahawakang ginto.
kasiglahan sana'y hindi maubos,
ngunit bakit ang lahat tila ay nagbago?

pilit ko na lamang na pipiringan ang mga mata
at maging bulag sa mga nakikita.
tatakpan na lamang ang mga tainga
upang magmistulang bingi sa mga dinidikta.

pipigilan ko na lamang ang bibig sa pagbuka
upang magsilbing pipi at hindi na makapasalita.
nais kong maging manhid sa katotohanan
upang hindi na makaramdam ng anumang alitan.

ang matitingkad na kulay ng pagkakaibiga'y
unti-unti nang humuhupa
ang musika ng bawat halakhak ay
isa-isa nang tinatangay ng panahon.

ano pa't ginawa ang lahat upang ito'y maisalba
kung sa kabila ng lahat ng pingasamahan
ito din nama'y tatalikuran..
at hahayaan nang mawala..