Walang Kakalas

Natuto akong sumigaw ng katahimikan
sa gitna ng mga nagkakagulong leon,
at
sa
mabilis kong pagkilos ay agad kong naitali
ang hangin dulot ng hangal ng kaisipan..

Lunurin ang pakikiulayaw sa alon
at hayaang ipaghele mula sa awit ng mga baril
ang gutom at hungkag na tiyan.

Ina oh aking Ina, huhugasan ko ng dugo
ang mantsang iniwan ng mga nagpakilalang kauri natin.

Papandayin ni bunso ang bala
na siyang aawit sa kanayunan at
hindi magtatagal ay makakatulog ka na sa alingawngaw ng pakikibaka.

Ina, titiisin kong lumuha ka sa aking pagalis,
subalit ipinapangako ko na bukas isang araw,
ang
lahat
ay
magbabalik,
payapa at malaya


Paalaam.........